دختر یا پسر؟؟؟

عزیزکم!

این روزها حرکاتت رو بیشتر و واضح تر حس می کنم. هر ضربه ی محکمی که به شکمم میزنی به من نوید میده که هستی، که تنها نیستم، که با منی.... . این روزها ضربه هاتو حتی از روی لباسم هم می تونم ببینم؛ شگفتی عظیمی که تجربه دیدن حرکاتت از روی پوستم برای من و بابا داشت وصف نشدنیه! دیگه لازم نیست دستمو روی شکمم بذارمفقط کافیه به شکمم نگاه کنم. حرکات تواز روی لباس هم گاهی واضحه... چقدر حس حضورت شیرین و عجیبه. 

چیزی که این روزها کمی ذهن منو مشغول کرده بود، تشخیص های سنتی کسانی بود که میدیدن منو و به طور قطع نظر می دادن که پسر خواهم زایید! چند روز پیش برای مراسم خواهر زاده بابا (الهام) اصقهان بودیم. هر کسی من و تو و شکم منو میدید نظر می داد:

- چه شکم نوک تیزی داری؛ پسر می زایی!

- اصلاً ورم نکردیا؛ بچه ات پسره!

- ماشالله زبر و زرنگ شدی؛ پسر داری!

-چشمات قشنگ شده ان؛ پسر می زایی!

دیگه خودم هم به شک افتادم. پسر یا دختر... برای منی که اولین بچه ام هستی واقعاً فرق نمی کنه ولی ما تقریبا همه وسایلتو خریدیم. همه صورتی... همه دخترونه.... گیج شده بودم....

این شد که وقتی اومدیم تهران اولین کاری که کردیم رفتیم پیش یک سونوگرافی دیگه که تعریفشم زیاد شنیدیم. خانم دکتر بسیار با حوصله و خوبی بود. تا پروب رو گذاشت:

-بعلههههههههههههه! جنسیتشو همین اول نشونمون داد: یک خانم کوچولو!

می خواستم از خوشی قاه قاه بخندم. همه ی اعضای بدنت پیدا بود. همه جاتم نشونمون داد و به دو نکته مهم اشاره کرد: 1) اینکه قدت بلنده 2) اینکه دماغ کوچولویی داری...

ذوق کردم... کیف کردم.... نمیدونم همه ی مامانا وقتی کسی از بچه اشون تعریف میکنه انقدر کیف می کنن؟؟؟ یا من ندید بدید، انقدر بی جنبه ام... ;)

خدا رو شکر که سالمی. خدا روشکرکه هستی. خدا رو شکر که با منی و پیش منی.

دوستت دارم.