دلتنگی

سلام عشق من

10 ماه و 11 روز از زمینی شدنت میگذره و من هر روز گرفتار تر و عاشق تر میشم. 

تو شیرینی... شیرین تر از جانم. وقتی میبیننم آغوش منو به به آغوش هر کس دیگه ای ترجیح میدی هلاکت میشم. وقتی دست های کوچیکت به سمتم دراز میشن و خودتو به آغوش من میندازی دیوونه ات میشم. دلبندم من دلتنگتم. حتی وقتی خوابی دلتنگتم. و الان توی این روزها که دوری ازم بیش از همیشه دلتنگتم.... 

11 شهریور 94 اولین دندونت جوونه زد. و من با شوق بی نهایتی زنگ زدم به مامان زری تا این خبرو بهش بدم. چند وقت قبلش اذیت بودی به خاطر دندونت... و من خیلی ناراحتت بودم. تا 12 آدر موفق نشدیم برات جشن دندونی بگیریم. ولی بالاخره موفق شدیم و جشن کوچکی برات برگزار کردیم.

عشق زیبای من... تو هرگز سینه خیز نرفتی و به نظر نمیرسه بخوای تلاشی برای چهار دست و پا راه رفتن بکنی. توانایی رفتن روی حالت چهار دست و پا رو داری ولی وقتی روی این حالت میری عقب عقب میای و دوباره میشینی.  از وقتی نشستی محدوده ی حرکتی خودتو در حدود 1 متر تعیین کردی و از حالت نشسته کمی با باسن جلو و عقب میری ولی برای چهار دست و پا تلاشی نمی کنی. یکم نگرانتم... خیلی ها معتقدن تو یک دفعه راه خواهی رفت. آخه جدیدا کمی کناره ها رو میگیری و سعی می کنی که بلند بشی و البته فقط روی دو زانو می ایستی و موفق به ایستادن کامل نمیشی. البته هنوز زوده. من خیلی دلم میخواست چهار دست و پا راه رفتنتو میدیدم. ولی مهم نیست و مهم اینه که سلامتی...

این روزها دلتنگتم. مرخصی زایمانم تموم شده و آوردنت به عسلویه به خاطر وضعیت نامناسب پرستار و اینکه اجازه ندادن شما رو بیارم داخل کمپ منتفی شد و مجبور شدم برت گردونم تهران و پیش مامان زری بذارمت تا تصمیم دیگه ای بگیریم. با بودنت پیش مامان زری خیالم از هر جهت راحته. میدونم که بهت میرسه و میدونم که جات خیلی خوبه. میدونم که مامان حسابی برات زحمت میکشه و اینکه خود تو هم پیش مامان و باباناصر خیلی خوشحالی. ولی من دلتنگم... . و این دلتنگی درست پشت پلک چشمامه... و فقط مثل الان منتظر تلنگره که بباره... . آخ رونیکا نمیدونی چقدر دوستت دارم. دلتنگ چشمای خوشگلتم که وقتی به من نگاه می کنه میخنده... دلتنگ بوی تنتم... دلتنگ دستهای کوچیکتم... دلتنگهای لالایی خوندن براتم:

لالا لالا شکوفه ی گلابی

ببند چشماتو تا آروم بخوابی

لالا لالا جوونه های پونه

دوباره قرص ماه تو آسموونه

:'(