15 ماهگي

دلبركم

15 ماه تمام داري

و قدم هات هر روز محكم تر ميشه. از وقتي راه افتادي ديگه دوست نداري بشيني و تمام انرژیتو صرف راه رفتن و كشف دنياي اطرافت مي كني. و چقدر آروم تر شدي.... توي سه ماه گذشته به شدت جيغ جيغو شده بودي و گاهي واقعا كلافه ام ميكردي. ولي از وقتي راه ميري خيييييلي كمتر جيغ مي كشي.

هر روز راه ميري توي خونه، از اين اتاق به اون اتاق، روزي صد بار كشوها را باز و بسته مي كني و وسايل توشونو در مياري. اگه جايي باشيم كه فضا بازه و وسايل كمتري هست صد بار اون فضا رو بالا و پايين مي كني. اصولا جديدا از توانايي راه رفتنت بسيار لذت ميبري و ذوق مي كني. تمايل عجيبي به بلند كردن اجسام سنگين با دو تا دستت و راه رفتن با اونا داري. تعادلت در اين مواقع به شدت به هم ميخوره و خيلي بامزه ميشي. هي راه ميري و راه ميري و راه ميري و بعد يهو ميبينم يه جوجوي كوچولو اومده و پاي منو چسبيده و داره با دو تا چشماي درشت و مشكيش منو نگاه ميكنه. اختيار از كفم ميره وقتي اينطوري ميكني عشق من. بغلت ميكنم و تمام وجودتو كه هميشه بوي جوجه پنبه اي ها رو ميده غرق بوسه مي كنم. و خدا رو شكر مي كنم كه منو لايق اسم مادر دونسته.

وقتي تنهايي با خودت يه چيزهاي نامفهومي ميگي. انگار داري اداي حرف زدنو د مياري. ولي هنوز به غير از "نه" و "ماما" و "بابا" چيز مفهومي نميگي. خيلي دلم ميخواد زودتر به حرف بياي.

وقتي ازت ميخوام كه يه چيزي كه توي دستت داري رو قايم كني اونو ميذاري بين پاهات و با دست و بدنت هم روشو مي پوشوني. خيلي صحنه بانمكيه...

كله، مو، گل سر (روي سرت)، چشم، دماغ و گوشتو ميشناسي و بهشون اشاره مي كني.

وقتي ازت ميخوام كه چشمك بزني دو تا چشماتو ميبندي و باز مي كني. خيلي جيگر ميشي...

بقيه هنرهات فعلا يادم نمياد زندگيم.

تا بعد ;)